AKP Yerel siyaset akademisi

Program içeriği
Birinci hafta: Atarlanmaya giriş
İkinci hafta: Anasına sövme teknikleri
Üçüncü hafta: Fırça kaymanın incelikleri
Dördüncü hafta: İnkar, iftira atma ve attığın iftiraya kendini inandırma
Beşinci hafta: Gündem çarpıtma
Altıncı hafta: İleri timsah gözyaşları akıtma becerileri
Yedinci hafta: Temel ötekileştirme ve BUNLAAAAAAAĞR deme üzerine uygulamalı çalışma

Uygulamalı sınav
Sertifika töreni

Bilimkurgu ve iktidar

Bilimkurgu okumaya lisedeyken başladım. Okuduğum ilk roman Ursula K. LeGuin'in Mülksüzler romanı olmuştu.Sonrasında bu edebiyat tütüne olan tutkum devam etti ve Stanislav Lem romanlarıyla perçinlendi. ancak, hiçbir zaman bir Asimov'cu olamadım. Arda'nın bu yöndeki yoğun propogandasına karşın Asimov'un mesela Foundation serisini bile bitiremedim. Sosyalbilimci olduğum için bu normal karşılanabilir. Okuduğum bilimkurgularda teknolojiden ziyade insan faktörünü aradım hep. İster Lem romanlarındaki gibi beyin ve fizyolojik boyutu olsun ister olumsuz ütopyalarda anlatılan alernatif politik sistem denemeleri olsun hepsinde bireyin başından geçenler, içine girdiği ahlaki çıkmazlar, düşünceleri ve duyguları, teknolojik taraftan ya da politik entrikalardan daha ilgi çekiciydi. Benim üniversite öğrencisi olduğum dönmede Metis yayınları Bülent Somay editörlüğünde bir bilimkurgu serisi yayınladı. Serideki kitaplar çıkar çıkmaz alıp okuyordum ve kitaplığımın başköşesi o dönemde bu kitaplara ayrılmıştı. Seriden en çok aklımda kalanlardan birisi Robert Shackley'in yazdığı "Mevki Uygarlığı". Bu kitap yine gelecekte geçiyor. Sıkı bir ihbar sisteminin olduğu ve insanların ihbar sonucu yargılanmadan mahkum edildikleri ve ceza olarak hafızalarının silindiği bir sistem var. Kitabın kahramanı bu tür bir ceza almış birisi, hafızası yok ve kendi ihbarcısının peşine düştüğünde geçmişini de hatırlamaya başlıyor.
Şu günlerde gazete okudukça çevremdeki insanlarla konuştukça bu kitabı hatırlıyorum. Her yere MOBESE, mahalleye ihbar kutusu, otobüse karakutu, ve büyük olasılıkla gerçek olan telefon dinlemeler falan derken son dönemlerde AKP bize bilimkurgu tadında bir hayat yaşatmaya başladı. Neredeyse tuvalette bile izleniyoruz (Al sana 1984, "Big Brother is Watching You"). Devlet heryerde, mahremimiz kalmadı. Ailemizi geçtik evcil hayvanımıza bile karışıyorlar. Bir eksiği var, teknoloji o kadar gelişmiş olmadığı için "Brave New World"'deki kuluçka makineleri yerine kadınları kullanıyorlar. "Alpha male" doğurana prim veriyorlar. Medya devlet kontrolünde (1984, War is peace, Freedom is Slavery, Ignorance is strenght) sık sık "Malabar Front"'dan haberler taşıyor bize (1984, "Remember the Malabar Front"). Bir gaza geliyoruz yok Doğu Türkistan, yok Arakan diye, Türkiye'den olanlardan uzaklaşıp dünyada diğer ülkelerde yapılanlara cıkcıklanıyoruz. Son olarak da ihbar kutularıyla bizi bizbirimizi satmaya teşvik ediyorlar (1984, "Underneath the chestnut tree I sold you and you sold me").Tahmin ediyorum AKP-Bilimkurgu ilişkisini kuran sadece ben değilim. Gezi sürecinde V maskelerinin bu kadar tutması da muhtemelen bu benzerliğin bir ürünü.
Kişisel olarak henüz Winston Smith kıvamına gelmedim. Evet, güvende hissetmiyorum ama onun kadar travmatize de değilim. Hayatın üzerinde kontrolüm olabileceği algısına halen sahibim.

Bunları düşününce aklıma AKP'nin yaptığı bir haksızlık da geliyor. AKP hükümeti, kendisine bu kadar ilham vefren bilimkurgu yazarlarına telif ödesin. Evet farkındayım, mesela Orwell'in mirasçısı yok, diğerlerinin de mirasçılarını takip etmek zor ama en azından icraatlarını dibine kopirayt ibaresinin koysunlar. Ayıp ediyorlar zannımca.

 Bir diğer önerim ise AKP'yi ödüllendirme yönünde. Derim ki AKP Hugo ve Nebula ödüllerine aday gösterilsin. Edebiyar dalında değil, Bilimkurguyu en iyi gerçeğe dönüştürme ve korku ütopyalarını hayata geçirme dalında. Çağrımı da şöyle yapıyorum:

"Eyy Hugo, Eyy Nebula sen kim oluyorsun ki benim başbakanıma bir ödül bilem vermiyorsun, adam mısın lan sen?" Kasımpaşa şivesini iyi özümsemiş miyim? ne dersiniz?

Irkı: Tekir

Üniversitenin son yılında Prof. Dr. Güler Fişek'ten bir ders almıştım. Family psychology. Ders aileye farklı perspektiflerden yaklaşan okumalara maruz bırakıyordu bizi. Antropolojik açıdan, sosyolojik açıdan hatta tarihsel açıdan bakan makaleler vardı. Dersin dönem sonu ödevlerinden biri de bir Genogram yapılmasıydı.
Aile hikayelerini, eskiden olanlar vs dinlemeye ilk kendimi bildim bileli meraklıyımdır. Bu yüzden geveze yaşlılar çocukluğumdan beri beni pek severler. Onlar anlatsın, ben ağzım açık dinleyeyim. Bu ödev bu yüzden de ilgimi çok çekti. Hemen bilgi arayışına başladım. Baba tarafım çabuk bitti. Bilinen pek akraba yok, bilinen tarihçede ise birçok göç olduğundan ancak 4 kuşak geriye gidebildim ve babamın dedesi Kaşif Altan'a ulaştım. Kaşif Dede ya da çevrede yaşayan kürt aşiterlerinin deyişiyle Kaşo, benim için fantastik bir masal kahramanı gibidir. Bababannemle geçirdiğim günlerde sürekli onun ve muhteşem kısrağı kuruş'un hikayelerini dinlerdim. Nasıl ata ustalıkla binermiş, kürt aşiterlerinin arasında nasıl arabuluculuk yaparmış, aileler arası düşmenalık yüzünden ailesinin önce Kemah'tan erzincan'a, sonra da İstanbul'a nasıl taşımış... İlkokulda babannemin ölümünden sonra en azında Kuruş ete kemiğe büründü benim için. Eşyalar arasından yanında yavrusuyla bir fotoğrafı çıktı. Güzel bir ingiliz atı. İşin bir de saray tarafı var. Arda benimle çom dalga geçer "saraylı" diyerekten. Ben de "babamın dedesi dolmabahçe sarayında ibrikçibaşıymış"derim. O hikaye ile ilgili de detaylar öğrendim. Genogram için bir gün babamı sorguya çektim, bir diğer gün amcamı sorguya çektim ve kısa ama renkli hikayeyi kolayca tamamladım.
Annemin tarafı daha çetrefilliydi. Yüzyıllardır Eğrdirde yaşadıkları için ve oranın en bilinen ailelerinden oldukları için pek çok bilgiye ve kaynağa ulaştım. Annemin en büyük kuzeninden nenemin ilk talibi ve nenem onunla evlenmeyince hayatı boyunca bekar kalan Tevfik Bey'i duydum. Ailenin lakabının sebebi olan "Gubur İncikli Salih" ile aramızda kaç kuşak var onu belirledim. Ailede bulunan bazı genetik hastalıkların nereden geldiğini saptadım (Ispartalı bir aileden gelin gelirken çeyizinde getirmiş hepsini).
Bu kadar bilgi topladım ama kimse bana ertnik kökenimle ilgili birşey söylemedi, söyleyemedi. İhtimaller söyle: Gürcü, Çerkez, Acem, Kürt, Ermeni, Rum, Türk. Hatta hatta bunların bir karışımı. Aile hikayesi göçlerle dolu tek kişi ben değilim bu ülkede. Yüzyıllarca kaydın tutulmadığı, birçok göçün yaşandığı ve öncesinde de binyıllarca birçok farklı kültüre ev sahipliği yapmış bir ülkede ırktan, soydan bahsetmek abesle iştigaldir.

Buna getirecekleri karşı argüman tahminimce şu olacaktır: "Sen kendini ne olarak görüyorsun? kendini nasıl tanımlıyorsan o ırka mensupsun" Cevabım şu: BEN TEKİRİM

babalar günü mesajı

Kötüsün, hainsin, narsistin kralısın. Kendinden başkasını düşünmüyorsun. Dünya senin çevrende dönüyor sanıyorsun. Herkes senin uzantınmış gibi davranıyorsun. Empati yeteneğin yok. O kadar ki kimseyi sevmiyorsun, belki aileni bile. Artık o kadar hastalıklı bir hale geldin ki artık diğer insanları seviyormuş, umursuyormuş gibi de yapamıyorsun.
Bir tek kendini önemsiyor, kendini seviyorsun. Patolojin o kadar arttı ki artık psikoza kayıyorsun. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayrıd edecek sağduyudan yoksunsun. Sen başımızdaki kara bulutsun. Bir belasın. Seni hak edecek nasıl bir hata yaptık bilmiyorum.
Herşey senin bildiğin gibi olmalı istiyorsun. Doğru bildiğinde ısrar ediyorsun ve değiştirmeye yanaşmıyorsun. İnatçısın ve sabit fikirlisin. İstediğin olmadığında küplere biniyorsun.
İnsanları manipule ediyorsun. Bizler senin gözünde sadece benlik değerini yüksletmek, ayakta tutmak için kullanacağın piyonlarız. Kaç kişinin hayatını kararttın. Kötüsün, hem de çok kötüsün.
Bir tarafına kına yak artık. Senden nefret ediyorum... En büyük kötülükler seninle olsun.

Mantık sorusu (aynı zamanda yarınki ÖSS'ye hazırlık)

Aşağıdaki fotograf dizisine göre en sona kimin fotografı gelmelidir?

?

Güvende hissetmiyorum ve şuursuz proce ve marjinaller

Bu olaylar başladığından beri herkes gibi ben de oldukça çelişkili duygular içindeyim. Bir tarafım kıpır kıpır, bir tarafım kara kara düşünüyor. Sonuçta herkeste olduğu gibi bende de bir verimsizlik var. Sürekli haber kontrol ediyorum. Çözüm olacakmı, iyi bir çözüm çıkacak mı? herkes gibi ben de düşünüyorum. Bunları düşünürken kendini güvensiz hissettiğimin farkına vardım. Bu azıtırsa daha da, sesimizi yine duyuramazsak halimiz ne olur? Bizi koruyacak, kollayacak bir yapı yok.
Aslında sedece kendim, Yamaç, Arda, hatta annem için değil bu endişem, beslediğimiz büyüttüğümüz kediler ve köpekler için de endişeliyim. 2 yıl önce Yamaç'ı ilk eylemine götürmüştüm. İnternet sansürleri için slogan atmıştı. Ekim ayında yine gittik eyleme. Bu sefer kediler, köpekler için tüm gücümüzle destekledik eylemi. Birilerinin akılna eserse çocukların yuvalarından, canlarından olması an meselesi. Unutmamak lazım hem, gelip onların yaşam alanlarına yerleşen, rahatlarını bozan biziz. Beyfendi bu ülkede tek başına yaşamıyor. % 50, % 50 ve havyanlar, ve bitkiler ve daha niceleri de yaşıyor. Hatırlatırım.
Diyor ki İstanbul projesinden 2011 seçimlerinden önce bahsetmiştik. Sayıyor sonra boğazımıza dizilmeye çalışılan üçüncü köprü, havaalanı, bir de ganal procesi. Kendisi oldukça iddalı bir proce (Keşke bu proceyi Prof. Dr. Zihni Sinir yapsaydı). Ben de derim ki
"canım bu dediklerin öyle saçma şeyler ki, özellikle kanal projesi, biz seçim zamanı seni çok hafife aldık, bu şuursuzlukları eyleme dökeceğini bilemedik". Gerçekten kışla projesi gibi kanal projesinin de rasyonelini anlamış değilim. Ekoojik dengeyi bozacağı belli ancak bu projenin nasıl bir işlevi olacak merak ederim. Bilen varsa beni aydınlatsın.
Bir de biraz önce aklıma geldi. Her konuşmada din, Allah lafı ediyorlar. Allahın yarattığı güzellikleri yıkmak, bozmak, dengeyi altüst etmek gühan değil midir? Yine sorarım bir bilene. Sırf bu tartışılanlar değil HES'ler için de aynı şeyi söyleyebilirim. Hazır ormanlar varken onları yakıp yıkıp yenilerini dikemeye uğraşmanın ne anlamı var. Elimizde revize edilip daha verimli kullanılabilecek olanlar varken niye çevreye zarar vermek pahasına yenilerini yapıyoruz. Ağaçları neden israf ediyoruz? İsraf haram değil mi. Bir bilene yine sorarım.
Bu olay yüzünden 75 yaşındaki annem oldukça ektilenmiş durumda. Kadının tansiyonu yükseliyor, geceleri uyuyamıyor. Aslında o da herkes gibi ama tansiyon hastası olunca böyle etkileri oluyor.

Yandaş medya bu arada iyice paranoyağa bağlamış. Önce CHP diye tutturdular. CHP direnişi desteklemekle birlikte parktan uzak duruyor. Bu yetmedi marjinallerden bahsettiler. Marjinalin operasyonel tanımı önemli. Biz gençken hipster apaçi emo çıkmadan önce marjinal denen tipler vardı. Saçlarını pembeye maviye boyarlar, belli tip giyinirlerdi falan. Acaba o akımdan mı bahsediyorlar. Öylesye derim ki "tontişim, marjinallerin modası geçti. Hipster de anlaşalım".
Cankuş medyanın bir diğer yumurtası da soros ile ilgili. olayların ardında soros varmış. Gezi olayları deşifre edilmiş. Bebeğim

, biraz kendi kendini dinlemeyi bırakıp insanları dinlesen ya.

Bana sorsalar

Diyorlar ki 2 yıl önce Erdoğan'a demokrat diyenler, şimdi diktatör diyorlar. Bu nasıl iş?
Bana 12 yıl önce sonranız ben derdim "bunun kumaşı bu" diye. Şimdi mi aydınız.

Bir de dişişleri bakanı'nın yaptığı mükemmel çıkarımlar varmış. Efendim insanlarda çevre bilinc varsa, bu yüzden eylem yapıyorlarsa bunun sebebi de kendi iktidarları sırasında refah seviyesinin müthiş yükselmesi, ve insanları temel ihtiyaçlarını tamamlayıp çevre bilincini edinmeye başlamasıymış. Canikom, olay sadece Gezi değil. Benim listem daha uzun. Alkol de değil, kürtaj da değil. birçok şeyin yutturulması, üstünün kapanması. Sivas katliamının üstü kapatılıp zaman aşımına uğratılması, 4+4'ün yangından mal kaçırır gibi geçirilmesi, Uludere olayı, 12 eylül referandumunun darbeyle hesaplaşma gibi yutturulması. Daha ne desem ki?

Kendimi güvende hissetmiyorum. Bugün bir arkadaşımla konuşuyorduk, hissettiğim güvensizlik sadece kendim ve ailemi içermiyor, beslemekte olduğumuz birsürü hayvanın güvenliğini de içeriyor. Beyfendi herşeyimize karışıyor.

Bu arada psychological evaluation önerenlere bir çift sözüm var. Onun derdi hukuken kendisine engelolacak birşey değil.

Kampanya: Game of Thrones Yasaklansın

Dizi yasaklansın istiyorum. Dün geceki bölümde halkı isyana teşvik edici göndermeler vardı. Geoffrey, "Ben kıralım, istediğimi yaparım" dedi, küplere de bindi bi güzel. Ben çok teşvik oldum şahsen ayaklanmaya.